bir miyavlamayı unutamamak
çaresizlik budur Allah
ölen kedi Nazlı olursa
annem ben ağlarız
ölü varlığını hangimizin tutacağını bilmeden…
levent niye donuk bakıyor?
annemin inanamayışı ölüme
cennete gitmek isteyişim apartman boşluğundan…
ölümü kedilerin sezdiği laneti
ölümlülüğü kendime söylememe uğraşı
ölümsüzlük kanını aradığım aritmetik haziran yazı…
***
küçük panikleriyle bakışını pencereye çevirmesi
benim korkunç kuzey denizinin dalgalarını Nazlı'ya gösterişim
şekerli cümlelerle anlatışım
mim alfabesiyle sessizlemem
gülümsemem…
kendiliğinden irkilmesinin azaldığı
ölmediğimizi bildiğimiz eşitlendiğimiz gün
yanımda kedi oluşunu, anneme anlattığı gece…
çizgiler dışında mutlu
aptal oyunlarla Allah’ın Mernuş’unu
miyavlatan iki yeryüzülü kaçak
Nazlı’yla ruhi bilgilere inandığımız o ân bütünleri
gerçeklik duygusunu yaşadığım istisna…
büyük sözlerin gelişi:
düşünülsün ve Gabriel söylesin
arkadaşız dürüst günahlarım dışında
dua da ederim sana
bir kediyle ölümsüzleştirdim uyanışımı
eşitlendik rüyâmızı denize anlatıp
ben ödevlerimi hep yaptım baba
çağ bu, şiirle hayal edilirmiş meğer
mümkünsüzmüş nakli eşyanın ânın
bana yine kızacaksın ama
o ân’a gidelim mi Allah?
Levent Karataş / Acıbadem / İstanbul
Son Görüş / Kasım 2017 / Düş Ülke Yayınları
