Ayşe Naz Hazal Sezen

Sosyal canlı olduğumuz gerçeği küçülen evler, bireyselleşen modern yapılar içinde göz ardı ediliyor. Sosyalleşecek alanımız kısıtlı, yalnızlığımızın boyutu gayrimahdut. Bireyselleşen...

Mekânsal bir geriye dönüş olmadan, o an’a, oradaki ben’e dönme arzusu. Acı-tatlı bir duygu nostalji; hatırlamanın buruk hazzı. Geçmişe yönelik...

Erkek depresyonun ironik yanlarından biri, depresyonunu tetikleyicilerinden olan toplumsal cinsiyet rollerinin aynı zamanda bu depresyonu görmemizi de engellemesidir. Toplumun erkeklere...

Ben ve öteki arasındaki sınıra yönelik tüm ihlaller, tacizdir. Bu ihlal fiziksel, psikolojik veya hem fiziksel hem psikolojik olarak bir...

İnsan icadı olan savaş, sadece meydandaki askerleri yaralanmaz. Savaş, ortak geçmişi, tarihi, güven duygusunu, aidiyet hissini, geleceğe dair umudu yaralar....

Eskiden hastalıkları, olumsuzlukları, başına gelen kötü olayları tanrılara atfedebilen insan, bugün yanlış seçimler yapmış, olumlu olanı görememiş, yaşam projesinde mutluluk...

Ruh eşimizi ararken arzuladığımız diğer yarıya kavuşmak değildir; ilk halimize, tümgüçlülüğümüze, kendimize kavuşma istediğidir. Kendimizi bildikçe utancımızdan, suçluluğumuzdan ve huzursuzluğumuzdan...

İnsan sevgiye sahip olabilir mi? Eğer sevgiye sahip olunabilseydi, sevginin maddesel bir biçim alması gerekirdi. Somut bir forma dönüşen bu...

Kuşaklar arası öğretilerle tekrar eden döngülerin içinde kalanları; güven, sevgi ve rehberlik yerine cezalar, yaptırımlar ve sessizliklerle büyütülmüş yetişkinlere kulak...

İnsan doğar, büyür ve ölür mü, sadece? Döngüsü bu mudur, insanın? İnsan bu kadar mıdır? Tüm hikayesi üç kelimeden ibaret...