Aralık 2019’da İnönü’de Sergen Yalçın Malatyaspor’un başındaydı ve Beşiktaş 2-0 kaybetmişti. Abdullah Avcı için sonun başlangıcıydı o maç.
Rövanşta lig de hayat da çok değişti. Malatya can derdinde, Hikmet Karaman varını yoğunu takımı ligde tutmak için ortaya koyuyor, Sergen Yalçın’ın ise hedefleri başka. Eksikler çok. Geçen hafta “Artık göze hoş gelen değil kazanma odaklı sistemle oynayacağız” demişti Sergen Yalçın.
Futbolun kralını oynadığı yıllara götürdü yeniden Beşiktaş’ı. Gordon Milne’nin 4-4-2’sine. Sistem nefis ama kadro? Elindekiler ile denedi. Bu kramponlardan olmazdı, olamadı da ama denedi.
4-4-2 için iyi ortacılar ve aynı huydan gelmiş, doldur boşalt yapacak santrforlar lazım değil mi? Hiçbiri yok.
Bir de konuyu dağıtacak atom karınca lazım o günlere dönmek için. Kim o? Atiba Hutchinson. O da yok.
Sergen Hoca, bilgisayar oyunu gibi bakmış olmalı maça. Hikmet Karaman’ın Malatya’sı ise haddini bilen, risk almayan, oyunu kapatan bir anlayış ile dizmişti topçuları.
İlk yarı oynanmasa da olurdu. Allahtan seyirci yok. Zulüm gibi 45 dakika zor bitti.
İkinci yarı Sergen Hoca’nın eli yeniden değdi oyuna. Lens çıktı Güven girdi, hareket geldi.dakikada VAR’ın devreye girmesiyle Beşiktaş bir penaltı kazandı. Penaltıyı yapan Malatyaspor kalecisi Farnolle’nin bu sezon neden olduğu üçüncü penaltı.
Caner hayatında ilk kez penaltı golü atmak için topun başında. Her haliyle atacağı köşeyi işaret ediyor neredeyse. Farnolle topu atanla ilgili değil. Hakeme trip atıyor. Ve Beşiktaş golü buluyor.
Golden hemen sonra dakikalar 53’ü gösterdiğinde Güven’in, Diaby’e bırakmadığı o top, bencillik defterine büyük harflerle yazılır. Güven’e de bu hep hatırlatılır. Beşiktaş maçı koparmayı bu bencillikten yitirdi.
Tatsız, tuzsuz, mücadelesiz öylesine bir maç penaltı golüyle sona erdi.
Beşiktaş, Malatya’nın ateşine büyük bir odun attı, Avrupa rezervasyonunda yerini sağlamlaştırdı.
Maçın tadı yoktu, özeti bu. Aklıma 1986-87 sezonu geldi. İddiasız Malatya evinde Beşiktaş’ı 1-0 yenip Galatasaray’ın şampiyon olmasını sağlamıştı. O yıl Malatyalı topçulara dağıtılan 11 tane Doğan otomobil şehir turu yapıyordu. Geçmiş zaman olur ki işte… Hayat eninde sonunda hesabı görüyor. Yine 1-0.
Şunu da ekleyeyim, Sergen Yalçın daha çok hesap keser.
Menü
