Korona ve İnsanlık

Müslümanların en kutsal mabedi Kâbe sessiz, camiler boş. Hristiyanların Paskalya ayini, Papa tarafından cemaatsiz düzenleniyor. Papa, İtalya’da boş sokaklarda dua
ediyor.
Yahudilerin Ağlama Duvarı sessiz.
ABD’de bir başpiskopos, helikopterle
şehrin üzerine kutsal su serpiyor.
Uğruna kan dökülen, paylaşılamayan
Mescid-i Aksa’nın kapısı kilitli.
Öyle zannediyorum ki; Allah, hepimizi
cezalandırıyor. Üstelik öyle bir cezalandırma ki, kaçacak yer yok. Dünyanın
hiçbir yeri güvenli ve emin değil.
Nasıl da eşitlendi insanlık…
“Bir musibet bin nasihatten evladır
iyidir.” atasözümüz hiç bu kadar anlamlı
olmamıştı.
Ne süper güç olmak, ne güçlü bir
orduya sahip olmak, ne zengin olmak, ne
ten rengi, ne doğulu-batılı olmak, ne de
ünlü olmak bir şey ifade ediyor.
Doğduğu coğrafya sebebiyle özgürlüğü ve geleceği elinden alınan mazlumun
gözyaşı, virüs olup tüm dünya coğrafyasının özgürlüğünü ve geleceğini elinden
aldı. İnsanoğlu çaresizliğin ne demek
olduğunu acı bir tecrübeyle hatırlamış
oldu. İnsana, hayvana, doğaya saygısızlığın bedelini ödüyor şimdi.
Kendini dünyanın hâkimi sanan insanoğlu, acziyetiyle sınanıyor.
İnancının ardına sığınarak, diğerine hayatı zindan eden anlayış, hiçbir
kutsalın insandan daha önemli olmadığını unutarak yaptığı iki yüzlü kulluğun
yüzüne vuruluşunu izliyor sessizce.
Hakiki kulluğun, başkasının gözyaşını
dökmekle değil kendi gözyaşını dökmekle olduğunu hatırlatıyor.
İyi bir insan olmadan; iyi bir Müslüman, iyi bir Hristiyan, iyi bir Yahudi
olamayacağının ilahi mesajını gönderiyor insanoğluna.
Gücü olanın, zayıf olana güç olmak
yerine kendi gücünü pekiştirmek için
insani değerlerinden vazgeçmesinin
cezalandırılacağını hatırlatıyor.
Ve insanoğlunun tüm unuttukları ve
yaşattıklarının bedelini ödeyeceğini de…
Ne diyebilirim ki;
Paylaşamadığımız, uğruna birbirimizi
öldürdüğümüz Allah tarafından yalnızlığa mahkûm edildik.
Ya ders alırız ya da bedel ödemeye
devam ederiz.
İnanç sahipleri; paylaşamadıkları
Allah tarafından yalnızlığa mahkûm
edildi.