Oruç Reis’in limana çekilmesi ön koşuldu

Karşılıklı Navteks ilanları sürecinde Türkiye, Avrupa Birliği’ni 3. bir taraf olarak algılayıp, tarafsız olmasını istedi. Oysa Yunanistan AB üyesi, onun ilan ettiği sınırların aynı zamanda AB sınırları olduğunu, AB’nin burada Yunanistan’ın yanında olma mecburiyetini anlamadık.
Bunu anladığımızda, doğru bir hamleyle Nato’yu devreye sokup, sorunu oraya taşıdık. Orada da müzakerelerin sonunda, Türkiye’ye Oruç Reis’i geri çekmesinin Yunanistan’la müzakerelerin başlaması için ön koşul olduğu söylendi.
Türkiye ilan ettiği Navteksleri birer haftalık, onar günlük bölümler halinde uzatarak buraya geldi. Son uzatmamız da 12 Eylül’de sona erecek şekilde ilan edilmişti. Yeni Navteks ilan edilmedi ve Oruç Reis limana geri çekildi.
Türkiye bu adımıyla evet müzakereden yana olduğunu gösterdi ama bu bir sonuca evrilir mi; Doğu Akdeniz’deki anlaşmazlıklar, yeni sorunumuz Meis ve Karaada’nın egemenliği konularında bir çözüme ulaşılır mı, bence hayır. Nato bu sorunu bu şekliyle dondurur ve Yunanistan’la anlaşmazlıklar açısından biz başladığımız noktadan çok daha geri bir noktada kalırız.
Biz dün Libya anlaşmasıyla Mavi Vatan’ın dış sınırlarını belirlemeye çalışırken, bugün sorunu Mavi Vatan’ın kapısına, burnumuzun dibindeki Meis ve Karaada’ya taşıdık.
Türkiye ne yazık ki, uzun vadeli bir plan ve karşı tarafın olası hamlelerini düşünen, öngören politikalara sahip değil. Doğu Akdeniz başta olmak üzere, Yunanistan ve AB’yle sorunları daha çok iç politikaya yönelik adımlarla çözmeye çalıştıkça, her adım bizi biraz daha geriletti.
Geçen sene Kasım’da imzaladığımız Libya anlaşmasından bugüne geldiğimiz vaziyet bu. Biz Libya ile anlaşma imzalarken Akdeniz’de tehlike altında olduğumuzu, Doğu Akdeniz’e sıkıştırıldığımızı iddia ediyorduk, 9 ay sonra, Meis, Karaada’da sıkıştık, tam olarak bu çıktı ortaya.