Yaşamın labirentleri: Masum!

Filmin yönetmeni ve başrol oyuncusu Louis Garrel, 20 yıl kadar hapishanelerde tiyatro atölyeleri yapan annesinden esinlenerek filmini tasarlamış: “Bu hikâyenin çıkış noktası, annemin gerçek hikâyesi. Annem hapishanede evlendi, ben de üvey babamla gayet iyi anlaştım ve böylece hiç bilmediğim bir dünyanın kapıları bana açılmış oldu”.

Fransız sineması kendine özgü anlatımıyla, izlediğiniz filmin hangi ülke sineması yapımı olduğunu bilmeden seyretseniz de kolaylıkla ayırt edilen bir sinemadır. İnsan ilişkilerini, yani yaşamı anlatmakta, yaşamın kıvrımlarını sinematografik anlatımın olanaklarıyla yansıtması açısından keyifle izlenen bir sinemadır. Bu sinemanın öykülerine gençlerin bunalımları kadar, orta yaş bunalımında olup yalnız kalma olasılığının ufukta belirdiğini hisseden insanların öyküleri de sızar, tıpkı “Masum”da olduğu gibi...

“Masum”, yönetmeninin kendi yaşamından esinlendiği ve görüntü dilinin olanaklarını kullanarak öyküsünü anlattığı bir film. Dramatize edilen sanatlarda, yaratıcıların özellikle ilk yapıtlarında çoğunlukla kendi öz yaşam öykülerinden beslendiği alışılmadık bir durum değildir. “Masum” da böylesi fırça darbeleri içeren ve keyifle izlenen bir film.

Konusunu kısaca anımsatalım: Abel (Louis Garrel), orta yaş krizindeki annesinin hapishanede olan Michel (Roschdy Zem) isimli karizmatik bir mahkûmla evlenmeye karar verdiğini öğrendiğinde ona kızar. Annesi Sylvie (Anouk Grinberg) yanlış kararlarıyla daha önce de onun için sıkıntı olmuştur. Abel annesi için endişelenir ve onu korumak amacıyla elinden geleni yapmaya karar verse de; yeni üvey babası Michel ile tanıştığında hayata ve gerçeklere bakışını da değiştirmesi gerektiğini kavrar. Bu süreç Abel’in, eşini kaybettiğinden bu yana hemen yanı başında duran ve dostane bir ilişki yaşadığı Clemence (Noemie Merlant) ile yeni bir yaşama uzanabileceğini de keşfetmesine neden olur.

Ünlü bir Fransız oyuncu olan Louis Garrel’in yönettiği “Masum”, hem aksiyon hem komedi öğeleri barındıran sıcak bir film. Aynı zamanda bir aile dramı olan film, 2022 Cannes Film Festivali’nin yarışma programı dışında gösterilmişti. Louis Garrel’in filmi daha önce de vurguladığımız gibi kendi yaşamından esintiler taşıyor.

Filmin yönetmeni ve başrol oyuncusu Louis Garrel, 20 yıl kadar hapishanelerde tiyatro atölyeleri yapan annesinden esinlenerek filmini tasarlamış: Bu hikâyenin çıkış noktası, annemin gerçek hikâyesi. Annem hapishanede evlendi, ben de üvey babamla gayet iyi anlaştım ve böylece hiç bilmediğim bir dünyanın kapıları bana açılmış oldu...

Bir yönetmenin kendi yaşamından esintiler taşıyan bir filmi hayata geçirmesi her zaman başarının garantisi olmaz. Öykünüzün evrensel nitelikler taşıması kadar, yaratıcı ve estetik bir boyut taşıması  da etki sağlar. Peki Garrel bu işin altından kalkabilmiş mi? İtiraf etmek gerekirse “Masum”, orta düzeyde de olsa sınıfı geçen bir yapım.

“Masum”un sıcak atmosferi ve zaman zaman dram niteliği taşıyan öyküsü ilgi çektiği kadar, başarılı oyunculukları da filmi taşıyan ögelerin başında geliyor. Bir filmin başarısında temel unsurlardan olan oyunculuk, “oyun içinde oyun” bağlamında filme Abel’in annesi Slyvie karakteriyle sızarken; diğer yandan masumu temsil eden Abel de, annesinin mutlu olması adına Michel’in yasadışı bir eylemine, bir soygunu gerçekçi kılmak gerekçesiyle kendisini ve Clemence’i dahil etme isteğine direnemeyip dolaylı bir mizansenin öznesi oluyor.

Başka Sinema, genelde ana akım olmayan ve gişe garantisi amaçlamayan bağımsız yapımların seyirciyle buluşmasına katkı sağlayan bir dağıtımcı. “Masum” bu bağlamda rahat akan sinematografik anlatımı, başarılı oyunculukları ve keyifli müzikleriyle ana akım sinema örneği etkisi bırakarak seyirciye ulaşabilecek bir yapım olarak dikkati çekiyor.