Sade bir vatandaş olarak doğru bilgiye, habere ulaşmak giderek zorlaşıyor memleketimizde.
Gerçek gazeteler bir bir havuzun içine katılır, gerçek gazeteciler işsiz bırakılırken biz elimizden geldiğince onların sosyal medyada açtıkları hesapları takip etmeye başladık.
Çünkü gazetecilerin seslerini duyurabilecekleri, haberlerini yazabilecekleri bir tek orası kalmıştı.
Şimdi oranın da çanına ot tıkanmaya hazırlanıyorlar.
Türkiye’de temsilci bulundurma zorunluluğu diye bir şey uydurdular, yapmayanı kapatacaklar en geç nisan ayında.
Peki biz nereden alacağız haberleri?
Mesela bu dönemde, gerçek gazeteciler olmasaydı, gerçek bilim insanları yerine biz yine o kanal kanal gezen ve her halttan anlayan herbokologların anlattıklarını mı dinleyecektik?
Bugün adına haber kanalı denilen ama değil yöneticisine veya patronuna, direkt olarak hükümete bağlı yayın yapan o kanallarda sağlıkla ilgili bir yayında bile illa hükümete yakın bir bilim insanını konuk etmek zorunda kalıyorlar.
Bu kadar fena bir zamandan geçiyoruz.
Şimdi aşı meselesi gündemde.
Aylardır beklediğimiz iyi haberler geliyor. Aşılar bir bir onaylanıyor.
Ve bizim aylar önce konuştuğumuz şey maalesef başımıza geliyor.
Grip aşısını bile temin edemeyen, çiçek aşısını bile insanlara ulaştıramayan bir yönetim anlayışı nasıl olacak da bu kadar aşı talebinin olduğu bir dünyada 85 milyonluk ülkeye aşı temin edebilecek?
Daha aşı çalışmaları başladığında oturup pazarlık eden, sipariş veren AB ülkeleri şimdi aşılamaya başlıyorlar. Üstelik bir aşının sıkıntı yaratması halinde alternatifini de almış durumdalar.
Onlar bu anlaşmaları yaparken biz ne yapıyorduk peki?
Kendi vatandaşımıza maske dağıtmayı beceremeyip dünyanın en zengin ülkelerine uçakla maske, dezenfektan yolluyorduk.
Sırf hava atmak için.
Sonuç?
Tek bir aşıya mahkumuz şu anda.
Umalım Sinovac aşısının Faz 3 çalışmalarının sonuçları iyi çıksın.
“Çıkmazsa parasını ödemeyiz” dedi Sağlık Bakanı.
Büyük bir başarıymış gibi.
Peki diyelim Çin aşısında sorun çıktı?
Ne yapacağız?
Var mı 50 milyon doz için anlaştığımız başka bir aşı üreticisi?
Ben aslında bize hayret ediyorum.
Memlekette bu kadar iş bu kadar liyakatsizlik yüzünden böylesine baş aşağı giderken biz bu meselenin başarıyla çözülmesini nasıl bekledik?
Demek ki halen umut var içimizde.