Çaykur Genel Müdürü düşen fiyatlardan hızlı çay toplamayı sorumlu tuttu

Gazete Pencere- Çay İşletmeleri (Çaykur) Genel Müdürü Yusuf Ziya Alim’in açıklamaları, Karadeniz’de yaşanan yaş çay hasadındaki sorunları görmezden geldiği ve üreticilerin sıkıntılarını hafife aldığı eleştirilerine neden oluyor.

10 Temmuz’da başlayan 2. sürgün yaş çay hasadında, üreticilerin şarjlı çay motorlarıyla hızlı toplama yapması nedeniyle fabrikalarda büyük izdiham yaşanırken, Çaykur’un bu durum karşısında etkili bir önlem almaması dikkat çekiyor. Üstelik bazı özel firmalar, üreticilerin zor durumundan faydalanarak çayları düşük fiyatla almaya devam ediyor.

Alim, üreticilere acele etmemeleri çağrısında bulunurken "Biz Karadenizliler, Karadeniz gibi hırçın ve dalgalıyız. Bir günde, iki günde çayımızı bitirip tamam ben bitirdim deyip yan tarafa çekilmeyi hesaplıyoruz ama bu şekliyle bu işin olmayacağı kesin" ifadelerinde bulundu.

Sürgün kampanyası kaosa dönüştü

Cumhuriyet’in haberine göre, 40-45 gün sürmesi gereken ikinci sürgün kampanyası, üreticilerin aceleciliğiyle 10-15 güne indirilmiş ve bu durum fabrikalarda yoğun yığılmaya neden olmuş durumda. Ancak Çaykur yönetimi, üreticileri kontrol altına almak yerine sorumluluğu üzerlerinden atıyor.

Makine kullanımını engelleyen yanlış tavır

Makineyle günlük toplanması gereken miktarın üzerinde üretim yapılmasına tepki gösteren Alim, makineleşmenin önüne geçmeye çalışıyor. Oysa makine kullanımı üreticilerin yükünü azaltırken verimliliği artırması gereken bir yöntem. Yönetimin bu yaklaşımı, modernleşmenin önünü kapatmak ve üreticileri zor durumda bırakmak anlamına geliyor.

Üretici fiyatlarında ve satışta zor durumda

Fabrikadaki aşırı yoğunluk, üreticilerin çaylarını zamanında ve uygun fiyata satmasını engelliyor. Özel sektörün düşük fiyat politikaları ve peşin ödemeyi azaltması, üreticileri ekonomik sıkıntıya sürüklüyor. Çaykur’un bu sorunlar karşısındaki etkisizliği, yönetimin başarısızlığını gözler önüne seriyor.

Yevmiye işçileri işsizliğin eşiğinde

Çay motorlarının sürgün süresini kısaltması, yevmiye işçilerinin çalışma günlerini önemli ölçüde azaltmış durumda. Geçimini bu işten sağlayan işçiler, yönetimin ihmali yüzünden büyük mağduriyet yaşıyor. Yeni fabrikalar açılmasına dair umutlar ise yönetimin üretici ve işçi taleplerini görmezden geldiğinin açık kanıtı.