ERTESİ GÜN

Gel… Otur şöyle yanıma…
Biliyorum
Yine süzgünsün
Epeyce hüzünlüsün!.. Üzgünsün…

Kaç on yıllar geçirdik
Belki de hayatımızı
Dokunmadığımız bir hülyaya çevirdik
Oysa, bütün fazilet değerlerini taşıdık
Hemen herkesle yarıştık
Sanki beş ömürlük yaşadık!..

Bir ilkeler manzumesiydi yaşamak
Ve yarınlara güvenle bakmak
İklimlerden azade
Özgürlüğü koklamak

Şimdi arkamızda kalanlar var
Ve o zaman… O mekan…
Bir balonun ipi gibi avucumuzdan gitti hayat
Hem savruk… Hem hoyrat…

Her şeyi törpülediler
Yaşamaya ve sevmeye dair ne varsa
Gelir yine o incelikler, o güzellikler
O zerafet… O nezaket…
Ne olur için umutla dolsun
Yeter ki yarınlara dermanın olsun

Gel… Şöyle otur…
Sakın sızlanma
Aşk kadar nefret de hayatın bileşeni
Ve hayat iki uçludur
Kötülüğü yapanlar kadar
Bu kadar kötülüğü seyredenler de suçludur

Kaldır başını
Bilesin ki yeni bir sabahta gülmek
Aslında biraz da dünü silmektir
Ama ertesi günü iyileştirmenin tek yolu da
Bugün neyi yanlış yaptığını bilmektir.