Çok önemli bir şirkete CEO olarak atandığınızda büyük takdir görürsünüz!

Herkesin parmak ile gösterdiği bir kişi olursunuz!

İş arkadaşlarınız ve sektör çalışanları size imrenerek bakar!

Bu dışardan gözükendir. İşin iç yüzü biraz daha farklıdır!

CEO’nun iki durumu vardır;

Bu görevde başarılı olmak, fark yaratmak zorundadır.

Yakaladığı başarıyı sürdürmek zorundadır.

Daha bilimsel tanımı ile “mutlak başarı” ve “sürdürülebilir başarı”.

Okan Buruk ile Abdullah Avcı bu tanımlar içerisinde kendi takımlarının patronları ve tabiri caizse CEO’ları.

Abdullah Avcı Başakşehir ve Beşiktaş ile yakalayamadığı Şampiyonluğu 32 yıl hasreti çekilen Trabzonspor’da yaşamış, bir anda Türkiye’nin en çok konuşulduğu isim olmuştu. Parmakla gösterilen, imrenilen bir CEO’ya dönüşmüştü.

Bu başarı onu onurlandırmıştı ama sürdürülebilir başarıyı yakalamak zorundaydı.

Sezona istediği tempoda başlayamamış, Kopenhag’a elenerek Şampiyonlar Ligine gitme şansını kaybetmiş, Antalyaspor deplasmanında oyunun son bölümüne kadar taşıdığı ve kazanabileceği bir maçı 5-2 gibi ağır bir sonuçla kaybetmişti.

Bakasetas, Uğurcan, Abdülkadir, Visca ve Hamsik gibi çok önemli yıldızlar kadroda yoktu.

Geçen yıl yaşanan ve tarihe geçen başarı, sürdürülebilir başarıya dönüşmeme riski ve kaygısı içerisindeydi!

Galatasaray galibiyeti ile kara bulutlar dağılabilir, kazanan ve özgüveni yüksek takım hüviyeti korunabilirdi!

Ancak olası bir Galatasaray mağlubiyeti toparlaması zor bir kaos ortamı yaratabilirdi!

Galatasaray’da ise şirkete CEO olarak atanan Okan Buruk, mutlak başarıyı yakalamak zorundaydı çünkü Galatasaray gibi kulüplerde ikinci olmak bile başarısızlık olarak değerlendiriliyordu.

Yıllarca formasını terlettiği, başarıdan başarıya koşup kupalar kaldırdığı, kulübe antrenör olabilmek için uzun yıllar Anadolu Kulüplerinde görev yapmış, kazandığı ve edindiği deneyim ile bu göreve gelmişti.

Her ne kadar ilk üç maçta 6 puan alınmış olsa da oynanan yetersiz futbol camiada homurdanmalara neden olmuştu.

Her iki takım ve antrenör için de 3 puandan daha derin anlamlar taşıyan bu karşılaşmada her iki antrenörü rahatlatabilecek, olası kaygıları erteleyebilecek olan tek senaryo ise beraberlikti!

Ve maç berabere bitti.

Her iki Teknik Direktör de derin bir nefes aldı.

Abdullah Avcı çok ciddi eksikliklere ve kötü gidişata rağmen iyi mücadele ederek ve yenilmeyerek belki de gecenin kazananıydı!

Okan Buruk ise çok ciddi bir fırsatı kaçırdı!

Trabzonspor’u bu kadar eksikle bir daha yakalayamayacaktı.

Camiadaki homurtular belki bir hafta ertelenecek ancak sahada istenen Galatasaray’ın olmaması Okan Buruk’u kalan haftalarda oldukça zora sokacak gibi gözüküyor.

Futbolcu performanslarını da değerlendirmek gerekirse, kiralık gönderilmesi düşünülen ve gözden çıkarılan Boey’in performansı tek kelime ile mükemmeldi.
Seferoviç, Kerem ve Yunus yine istenen ve beklenen performanstan çok uzaktı.

Galatasaray yedek kulübesinin yetersizliği ve Gomis dışında hamle oyuncusunun olmaması da dikkat çekiciydi.