Son haftalarda tam bir Fenerbahçe izliyoruz. Zor maçlarda son saniyelerde ölümüne savaşan ve mucizeler yaratıp galibiyetler alan Fenerbahçe bir gerçekse, küme düşme potasındaki her rakibine puan kaybeden Fenerbahçe de bir o kadar gerçek.

Zaten şampiyon olmamız mucizelere kalmıştı ama yine de takımın bu kadar beceriksiz maçlar çıkarabildiğini görmek, ipleri bir türlü eline alamamak insanın canını acıtmıyor değil. Olay sadece şampiyonluk değil en nihayetinde, savaşçı ruh, asla vazgeçmeyen bir takım olmak övündüğümüz özelliklerdi ve biz bu maçta bu özellikleri maalesef gösteremedik.

Hem İstanbulspor maçı hem de dün akşamki maç, şaka gibi. Ne yazık ki bu seneyi de böylece kaybettik. Takımın forvet oyuncu sayısı çok olsa da bence o bölge çok alarm veriyor.

Zira etkinlikleri bir hayli az. Aslında, Erzurum’da yaşanan olaylardan sonra ne bu maçın bir önemi vardı ne de süper lig şampiyonluğunun…Malum ülkemiz son sürat başka bir ülkeye dönüşüyor ve Madımak faciasını hatırlatan görüntüleri hala yaşamamız neredeyse “Amaaan ne Fenerbahçesi, ne futbolu” dedirtiyor.

Ben bu akşam hiiiç rahat uyumuyorum ama sebebi Fenerbahçe değil ülkemizin geldiği son durum.