Ve Galatasaray şampiyon oldu…
Ali Sami Yen’de Kayserispor’u mağlup ederek 25. şampiyonluğuna ulaştı.
Çok kolay yazdım.
4 kelimeyle özetledim.
“Ve Galatasaray şampiyon oldu.”
Yaşananlar, düşmeler, kalkmalar, gelenler, gidenler, saha içi ve saha dışı faktörler… Yaşanan onca olay 4 kelimeye sığmaz elbette. Her anın hikayesi farklıydı ve ben burada köşemde her hikayeyi ayrı ayrı yazmaya çalıştım.
Yeri geldi kırdım, yeri geldi incittim, yeri geldi övdüm, yeri geldi göklere çıkardım. Ne olduysa ne yaşandıysa anlatmaya, siz değerli okurlarıma aktarmaya çalıştım. Çok sayıda tebrik aldım. Çok sayıda küfür ve hakaret işittim.
Her futbolcunun, her yöneticinin ve her taraftarın bu zafer yürüyüşünde ayrı bir hikayesi var. Akıllarımızda elbette ki son maçlar ve son haftalar kalacaktır ancak bu zafer birkaç haftalık bir zafer değil!
Ligin ilk maçında sağ bekte Dubois, sol bekte Köhn, orta sahada Kerem Demirbay, sağ açıkta Hakim Ziyech, ileri uçta da Icardi oynadı mesela! Yeri geldi Nelsson oynadı, yeri geldi Batshuayi. Bazen çok iyi bazen de çok kötü oynadılar. Ama hepsinin teri var şampiyonluk formalarında.
Galatasaray yönetimi doğru zamanda doğru müdahalelerle takımın ve ligin kaderini değiştirdi. Ve en çok da onlar yerden yere vuruldu. Tüm eleştirilere ve olumsuzluklara onlar göğüs gerdi. Yeri geldi vizyonsuz ilan edildiler yeri geldi hain. Yılmadılar, korkmadılar.
Rakip yöneticilerin yarışı saha dışına taşıma girişimlerine karşı durdular. Tüm iddialara, provokatif söylemlere ve spekülasyonlara karşı soğuk kanlı davranıp, çoğunlukla resmi açıklamalar ile yanıt verme yoluna gittiler. Çoğunlukla kameralardan uzak durdular. Sadece işlerine odaklandılar. Şu an yazdığımız bu şampiyonluğun altyapısını hazırladılar. Bu anlamda önce yönetimi tebrik edelim.
Sonra Okan Buruk!
Ben dahil pek çok isim istifasını dahi istedik. Yola devam edilmemeli dedik. Öyle bir noktaya gelmişti ki Galatasaray, iki pas yapamayan, ne oynadığı belli olmayan bir takıma evrilmişti.
Sendelemişti ve düşmek üzereydi. O noktadan ayağa kaldırdı Okan hoca Galatasaray’ı. Yeniden yenilmez bir takıma dönüştürdü Galatasaray’ı.
Türkiye Kupası’nda Fenerbahçe’yi yenerek yepyeni bir psikolojik üstünlük kurdu. Takım adeta küllerinden doğdu. Bu anlamda ikinci büyük tebrik Okan Buruk’a.
Her maçta takımın en iyileri olmayı başaran Osimhen, Torreira ve Davinson Sanchez. Bitmeyen enerjisi ile tüm sezonun yükünü çeken Barış Alper Yılmaz. Kilit maçların kilit oyuncusu Yunus Akgün. Geldikten sonra orta sahayı rahatlatan Lemina. Yazıp çizip ölçüp biçip milimetrik asistler yapan Gabriel Sara. Sol bek sıkıntısını rafa kaldıran Eren Elmalı. Her pozisyonda yüksek verim veren Kaan Ayhan ve Sallai. Maestro Mertens.
Pek çok hata yapsa da sayısız maç kazandıran Muslera. Hem kalede güven verip hem de kenarda motivasyon kaynağı olmayı başaran Günay. Ve katkısını sayamadığımız ayrı ayrı tüm oyuncular. En büyük tebriği de siz hak ediyorsunuz. Çok önemli ve anlamlı bir şampiyonluk elde ettiniz. Doyasıya sevinip eğlenip kutlayabilirsiniz. Bu, sizin emeğinizin bir sonucu.
Ve son pencereyi de Galatasaray seyircisine açalım. Şampiyonluğun gizli mimarı sizsiniz. Doğru zamanlarda doğru tepkileri vererek, takımın bu noktaya gelmesini sağladınız. Bu şampiyonluk futbolcular kadar sizin de eseriniz. Eserinizle ne kadar övünseniz azdır…
